İçimden

http://www.youtube.com/watch?v=8Q-TWgfHmNo
Belki sen okursun diye yazıyorum. ‘sen’ derken birine ithaf etmiyorum.  Sen okuyorsan 'sen' sensin işte

Her zaman diğerlerinden farklı olduğumu düşündüm,böyle bi ‘seçilmiş olan’ falan olmalıyım heralde.  Sonra büyüdüm tabi farkettim ki bütün insanlar kendini özel sanıyor. Hollywood yüzünden belki

Bir de garip olan bunu farketmene ragmen hala ‘ama ben daha bi özelim sanki’ diyorsun.


bizim yaşlarda soruyosun kendine

‘Napıyorum ben? Napmalıyım? ‘

kendin sorup kendin cevaplıyorsun tabi,

Para kazanmalı,gelecek kurmalı,başarılı olmalı falan filan klasik kapitalist cevaplar

Am*na koyim işte uyuz oluyorum bu duruma, bana kalsa kimse çalışmasa
taksak sırt çantalarımızı dünyayı gezsek, hergün takılsak sahilde, 6ayda bir falan mantar yemeli, seviyorum mantarı.

Ama hayalle yürümüyor tabi işler. final zamanı geldi sen hala internette böyle abuk bir yazı okuyorsun. Yok olmuyor oturamıyorsun masaya. Merak etme bende de işler çok farklı değil

Yalnız hissediyorum kendimi,biriyle çıkarken bile yanlız hissediyorum. Buyuk ihtimal suanda birlikte oldugum kiz bunu okuyunca sorun cikacak ama.
Bilmiyorum Konu aşk değil tabi yanlış anlama.
Klasik ‘kalabalıklar içinde yanlızım’ düşüncesi

Hellboy II filminde güzel bir replik var aklıma geldi, belki de özetliyor durumu?

But man had been created with a hole in his heart, a hole that no possession, power, or knowledge could fill

kısaca hiç birşey yetmiyor. Bir sure sonra yine bir arayışa giriyorsun. Doğamızda var sanırım

Öyle salağım ki umudum da bitmiyor asla, okulda,trende,trafikte,internette hep bi aradigimi bulma ihtimali var.

Kendi ‘how I met your mother’ hikayemi izliyorum sanki,hep birileriyle görüşüp olurmu diye deniyorum ama acaba son bölümde ne çıkacak?

Bir de Seinfeld huyum var. en ufak bir şeyde soğuyorum hemen.

Kendimi ‘özgür ruh’ olarak gördüm hep
Sanki bu dünyaya ait değilmişim gibi.
bu da yine bir yolculuk,
Sanki 1000 yıllardır her hayat başka bir yolculuk, kısır döngü bitmiyor.
reenkarnasyon hislerime mantıklı geliyor

Dünyayı falan gezmeye çalışıyorum vaktim ve param olunca (which means babam para verince).
çadır,hostel artık ne bulursam. Şehirden uzaklaşıp maceralara gitmek hoşuma gidiyor. Quest misali. Şehre ait değilim sanırım. Gidiyorum buralardan, kaçıyorum.

Bugün ilk defa sordum:  nereye kaçıyorsun? Kendinden kaçabilir misin?

illa birileri yazmıştır böyle şeyler ama ben nası mutlu olucağımı anladım

Elindekiyle yetinmeyi öğrendiğin zaman mutlu oluyorsun. Period.

ama lafla bitmiyor tabi, mutlu değilim şuan,
anlık tabi yarina degisir modum ama olay kendini normal hayatinda mutlu biri haline getirmek

Ailemi o kadar seviyorum ki. En çok ablamla,kardeşimi.  Keşke böyle hayatta zorunluluklarımız olmasa, huzur içinde yaşasak hep birlikte. Sende gel, buraya kadar okuduysan hayalimde sanada yer ayırdım biraz :)

bak işte bundan bahsediyorum, neden birinin okuduğunu düşünüyorum ki buraya kadar? ne farkı var bu yazının internette hergün kaybolup giden diger 646546 çarpı sonsuz yazıdan? Bu da kaybolup gidicek biliyorum. bugun degilse de yarin.

Yüzüklerinden efendisinde ki  Pippin’in umudu gibi işte benimkisi

Pippin: There’s always hope, right Gandalf ?
Gandalf: Just a fool’s hope.

Son birkaç senede müslümanlıkla aram çok açıldı,  sanırım vizyonum genişledikçe din saçma geliyor.
yani insanların inançlarına saygım sonsuz ama bu yazı benim iç dünyamla ilgili, burda özgür olmalıyım.

Son bir kaç senede psychedelic tecrübeler yaşadım ve din ve tanrı kavramıyla ilgili düşüncelerim baya değişti. Psychedely bir cevap değil tabiki ama bazen aracı olabileceğini düşünüyorum.

Müslümanlıktan komple uzaklaştım ama öyle bi işlenmiş ki bilinç altımıza bunları yazarken bile ‘tövbe’ falan diyorum. Ironikomik.

Peki şuanda neye inanıyorum? Bilmiyorum.

Arayış içinde değilim ama, anladım ki bu bizlerin anlayabileceği bir konu değil. Anlaşılamaz, hiç bir zaman bilinemeyecek. binlerce yildir insanlar farkli farkli tanrilara tapiyor. simdi mi anladiniz Hristiyanligi Muslumanligi. bundan 1000sene sonra da bunlar ilkel din olacak. Zristiyanlik,Zuslumanlik olacak

insanlar bir solucan bile yaratamaz,ama düzinelerce tanrı yaratabilir. Montaigne.

Sonsuzdan geldik,sonsuza gidiyoruz. Önemli olan tek şey bu sure zarfında yaptıklarımız.

Kader diye birşey yok. Kader bişeylerin olucağına inanarak mal gibi beklemektir.

Birşeyin sana gelmesini beklemek yerine gidip onu alırsın.

Hepimizin hayatı bir kitap ve kendi hikayemizi kendimiz yazıyoruz, gelecek sayfalar belli değil onları sen yazacaksın.

işte dini görüşüm bu.

Ama şöyle bir ironi yaşadım geçenlerde, annem ameliyata girdi, ve ameliyat kapısında beklerken çok çaresizdim. Elimden gelen hiç birşey yok, sonra şöyle bi yukarı baktım, yukardaki adamla konuştum,  

-anneme birşey olmasın. dedim

Allah,Tanrı,Filbaşlı insan artık yukarda ne var bilmiyorum ve bence bilemeyiz de. Ama insan çaresiz kalınca iletişim kuruyor işte. Köşeye kısılmış bir köpeğin korkudan inlemesi gibi.

Her ne varsa yukarda onu seviyorum,evreni,dünyayı canlıları seviyorum.
Bütün canlıları. Evdeki böceği bile a4 kağıdıyla alıp doğaya salan bi insanım neticede.

sevgi demişken Osho, Buddha falan okuyorum bu aralar. Belki huzuru bulabilmem için bir yoldur. Belki de değil

Sonuç olarak bağlıyorum,

bağlanıcak bir şey yok, kafamdan geçenleri söyledim. Buraya kadar dinlediysen teşekkür ederim. Kız, Erkek, Travesti, ya da wookie olman umrumda değil.

Seni seviyorum. Teşekkür ederim